Οδοιπόρος στον Ου Τόπο

Έχει γραφτεί χωρίς ένα συγκεκριμένο στόχο. Τα κείμενα και οι εικόνες δεν έχουν προκαθοριστεί ούτε αποσκοπούν να πείσουν
τον αναγνώστη για κάτι. Είναι μία κατάθεση του Νου. Εναλλακτικά, είναι ένας περίπατος, μία βόλτα του μυαλού που θα
μπορούσε κανείς να την αντιστοιχίσει με έναν πραγματικό ποδαράτο περίπατο. Ένας τέτοιος περίπατος έχει παρ´όλ´αυτά τους
δικούς του κανόνες.

Πρώτα απ´όλα διαλέγω να περπατήσω μία διαδρομή με χαρακτήρα. Η διαδρομή μου μπορεί να είναι μέσα σε μιά πολύβουη
πόλη γεμάτη λεωφόρους. Καλό όμως είναι να διασχίζει και στενά δρομάκια, να βλέπει πράσινα μπαλκόνια σε κατά τα άλλα
άχαρες πολυκατοικίες.
Η ματιά μου θέλω να βλέπει κόσμο, κάθε ηλικίας ανθρώπους και κάθε φυλής. Κι ύστερα το τίς κρύβεται πίσω από τα πρόσωπα
μικρή σημασία έχει. Είτε πλούσιος, είτε βασανισμένος, είτε άρρωστος είναι, δουλευταράς ή ακαμάτης, ότι και νάναι, η εικόνα
του θα μου σαγηνεύσει το μυαλό. Άραγε το πρόσωπο, η παρουσία του όλη, να αποκαλύπτει χαρακτήρες;
Θα μπορούσε η διαδρομή να είναι πλάϊ σε θάλασσα, μέσα σ´ένα πάρκο ή ακόμα σε ένα εμπορικό κέντρο να παρατηρώ τις
συμπεριφορές των πολλών ή του ενός ανάμεσα στους πολλούς. Ακόμα και στους σταθμούς του υπόγειου τραίνου της πόλης
άν σταθώ, θα δώ κοπάδι ανθρώπινο να έρχεται ή να φεύγει, θα ιδώ τον κάθε μεμονωμένο έναν, που φτάνει πρώτος στην
αποβάθρα από όπου μόλις έφυγε ένα τραίνο. Θα διακρίνω τις μοναξιές των ανθρώπων. Θα προσέξω πώς σε μια σειρά επτά
κενών καθισμάτων, πρώτα θα καθίσουν στα δύο ακραία και κατόπιν, εναλλάξ θα υπάρχει μία κενή και μία κατειλημμένη θέση.
Κανείς δεν θέλει την επαφή των αγνώστων. Άλλοι πάλι θάναι αλλοιώς. Σα γνωρίζονται οι άνθρωποι ξεθαρρεύουν.
Αν πάλι ο περίπατός μου είναι μέσα στη φύση, ώω πόσο πολύ θα μάρεσε να εύρισκα το σημείο εκείνο όπου θα ήμουν εγώ,
ο ουρανός, η γης κιό θόρυβος του νερού, ταγέρα και το τραγούδι των δένδρων και των πουλιών. Όπου τα έργα και η βοή των
ανθρώπων θα γίνονταν μιά εικόνα απόμακρης μνήμης.
Δεν είμαι αποξενωμένος από την τεχνολογία, απόδειξη τρανή η δημιουργία αυτού του βιβλίου με τη βοήθειά της.
Θέλω τη μουσική αλλά όχι στο πόδι, θέλω να επικοινωνώ αλλά, πάλι, όχι στο πόδι.
Οταν περπατώ θέλω να επικεντρώνομαι στον περίπατό μου.
Ο ρυθμός της σκέψης νακολουθεί τον ρυθμό του βηματισμού.
Θέλω να μην είμαι μόνος στον περίπατο.
Ομως θέλω τον συνοδοιπόρο μου ομοϊδεάτη.Θέλω να μην έχω άλλη σκέψη πέρα από την επεξεργασία των χρωμάτων, των ήχων, των εικόνων.
Οι αισθήσεις μου θέλω νάναι σ´επιφυλακή· να ρουφήξω και να μεταφράσω κάθε εικόνα, κάθε ήχο, όλα τα χρώματα.
Να γενούνε αυτά το φάρμακο που θα διαλύσει κάθε φόβο ή δισταγμό κι έτσι να μπορέσω να ζυγίσω, να ξαναγράψω τη σκέψη
μου σε λευκή σελίδα του μυαλού.
Θέλω να έχω τη συνείδηση της διαδρομής μου.
Κι ύστερα θέλω να σταθώ κάπου, να αγναντέψει η ματιά μου κι έχοντας έτσι καθαρό το νου, αυτός θα πλημμυρίσει χρώμα.
Θα ζωγραφίσει την λευκή σελίδα της κάθε σκέψης του μυαλού. Θα υπάρξει νέα αρμονία. Ανανεωμένος θέλω να τελειώσω τον
περίπατό μου.
Και να δρέψω τον καρπό:
Την ανακάλυψη και επανασύνδεση –ξανά– του κόσμου γύρω και του εαυτού μου.




Υ/Γ
Σ'έναμου περίπατο στο άβατον του Αλφα του Μεγάλου Κυνός, στον Σείριο, ανακάλυψα το αερίων επέων άρχομαι,
ήχος ναντιλαλεί ταρχαία ταλόγια της Σαπφούς

ιδού ο H΄xοc


θθθθθθθθθθθθθθθθθθθθθθθθθθθθθ

Υ/γ: Για ένα διαφορετικό περίπατο ..έχω ακόμα μιάν ιδέα >>